Het is een heel lange tijd geleden dat er voor het laatst een blogje verscheen op mijn blog. Zo’n drie maanden ongeveer. De reden hiervoor is niet omdat ik het bloggen zat ben, ik houdt nog steeds veel van schrijven. Wat de reden wel is? Ik heb niet een duidelijk antwoord. Soms gaan de dagen aan je voorbij zonder dat je iets doet met een hobby van je. Ken je dat gevoel dat je een hobby een beetje aan de kant hebt geschoven met het idee dat je het wel zult oppakken als je er de tijd voor hebt? Zo is het ook een beetje gegaan met mijn blog. Al heb ik niet veel geschreven de afgelopen tijd, ik heb wel de andere dingen gedaan die normaal gesproken horen bij het proces van een blog bijhouden, zoals ervaringen opdoen, geïnspireerd worden en hier over nadenken. Alleen dat laatste stapje, het daadwerkelijk op papier zetten (lees uittypen) ontbrak nog.
Toen ik dit blog startte in de zomer van 2017, had ik een heel idee uitgestippeld van waar ik heen wilde met mijn blog. Ik had lijstjes vol met onderwerpen om over te schrijven en hoe ik alles wilde aanpakken. Gaandeweg heb ik vele blogjes geschreven en ervoer ik hoe het was om een blog bij te houden. Soms was het even aanpoten om steeds maar weer iets online te zetten. Ik wilde alleen iets plaatsen wanneer ik er echt tevreden over was. Om nog maar te zwijgen over de foto’s die in elk artikel zitten. Daar zat ook aardig wat tijd in (vooral omdat ik niet snel tevreden was).
Wanneer ik terugkijk op de blogjes die ik gemaakt heb, ben ik er best trots op. Ik merk wel dat ik nu anders dingen verwoord omdat ik wat ouder ben geworden. Alsnog kijk ik niet met een slecht gevoel terug op blogjes van een aantal jaar geleden. Ik zie het eerder als een proces. Mijn blog groeit met mij mee zal ik maar zeggen.
Een nieuw hoofdstuk
Onderwerpen die vaak voorbij kwamen op mijn blog zijn fotodagboeken, hersenspinsels of lijstjes met aanraders. Dit zijn nog steeds dingen die spelen in mijn leven. Zo maak ik graag foto’s om fijne momenten vast te leggen en vind ik het leuk om aan het denken gezet te worden door artikelen, video’s of uitspraken van anderen. Nu ik van plan ben wat vaker mijn laptopje erbij te pakken om iets te gaan typen, zullen dit soort dingen waarschijnlijk nog steeds voorbij komen. Het werkt namelijk het beste om te schrijven over dingen die ik daadwerkelijk leuk vind. Tenslotte is dit blog een persoonlijk lifestyleblog.
Ik wil in ieder geval niets forceren. Dat zal misschien zo af en toe lastig zijn, omdat ik soms de druk voel om simpelweg ‘iets’ online te zetten. Ik wil echter proberen om een (sfeer)foto niet veel mooier maken dan ‘ie is door té veel na te denken over de compositie ervan, of schrijven over onderwerpen die me eigenlijk niet geheel liggen. Ook hoop ik de vrijheid te voelen om gewoon te schrijven en het dan te plaatsen. Het hoeft niet honderd procent goed te zijn. Vaak zit mijn getwijfel of het wel goed genoeg is, in die laatste twintig procent die bestaat uit perfectionisme. En dat is nu ook precies wat mij soms tegenhoudt om iets te schrijven. Omdat ik weet dat ik mezelf tegen ga komen wanneer iets niet gaat zoals ik verwacht had. Ik wil proberen om me hier minder door te laten leiden, en ja dit zal vast en zeker een leerproces zijn. Maar ik heb goede hoop om hier aan te werken. Ik wil uiteindelijk gewoon delen waar ik blij van word, of wat ik het delen waard vind. Zo, dat is eruit.
Als je tot hier gekomen bent met lezen, wil ik je bedanken voor je tijd. Ik hoop dat je snapt waarom ik een tijdje niets geplaatst hebt en wie weet heb ik je zelfs wat herkenning gegeven. Ik hoop je binnenkort terug te zien op mijn site wanneer ik weer iets zal plaatsen. Ondertussen kun je me ook altijd volgen op instagram. Daar heet ik @marlieshogeveen.
Liefs,
Marlies
Another bright spot 